درمان عصبی: هنر تنظیم سیستم عصبی خودمختار
درمان عصبی با تنظیم سیستم عصبی خودمختار، هدف آن فعال کردن مکانیسم‌های خودترمیمی بدن است.
تراپی عصبی (نورال‌تراپی) چیست؟
نورال‌تراپی با تنظیم سیستم عصبی خودکار (اتونوم)، هدف دارد که مکانیسم‌های خوددرمانی بدن را فعال کند. این روش درمانی تنظیمی، با اصلاح اختلالات سیستم عصبی اتونوم که به‌عنوان شبکه الکتریکی بدن شناخته می‌شود، به درمان علت اصلی بیماری‌ها می‌پردازد. عواملی مانند جای زخم‌های جراحی، عفونت‌ها، ضربه‌ها یا مشکلات دندانی می‌توانند «مناطق مختل‌کننده» ایجاد کنند که باعث تحریک مداوم سیستم عصبی می‌شوند. در نورال‌تراپی با تزریق بی‌حس‌کننده‌های موضعی مانند پروکائین یا لیدوکائین به این نواحی، عملکرد طبیعی سیستم عصبی بازگردانده می‌شود.
در چه بیماری‌هایی قابل استفاده است؟
نورال‌تراپی به‌ویژه در درمان سندروم‌های درد مزمن و اختلالات عملکردی کاربرد دارد، از جمله:
میگرن و سردردها
دردهای گردن، کمر و پشت
فیبرومیالژیا و سایر دردهای مزمن
درد مفاصل و آرتروز
نورالژی تری‌ژمینال و دردهای عصبی دیگر
اختلالات هورمونی و عملکرد تیروئید
سینوزیت و التهاب مزمن لوزه‌ها
آلرژی‌ها و بیماری‌های پوستی
سرگیجه (ورتیگو) و وزوز گوش (تینیتوس)
روند درمان
پیش از درمان، پزشک شرح‌حال بسیار دقیقی از بیمار دریافت می‌کند. تمامی بیماری‌ها، جراحی‌ها، درمان‌های دندانی و ضربه‌های قبلی بررسی می‌شوند تا مناطق مختل‌کننده شناسایی گردند. سپس، با استفاده از سوزن‌های بسیار نازک، مقادیر کمی بی‌حس‌کننده موضعی به این نواحی، مسیرهای عصبی، نقاط طب سوزنی یا نواحی دردناک تزریق می‌شود. هدف تزریق، بی‌حس‌کردن ناحیه نیست، بلکه ارسال یک سیگنال کوتاه برای «راه‌اندازی مجدد» سیستم عصبی است. این سیگنال باعث فعال‌شدن مکانیسم‌های تنظیمی بدن می‌شود.
پایه علمی درمان
در نورال‌تراپی از تأثیر بی‌حس‌کننده‌های موضعی بر پتانسیل الکتریکی سلول‌ها استفاده می‌شود. سلول مشکل‌دار، در حالت تحریک‌شده باقی می‌ماند و نمی‌تواند به حالت استراحت (دپولاریزه) بازگردد. این اختلال در سطح سلولی به‌عنوان علت اصلی در نظر گرفته می‌شود. هدف درمان این است که ابتدا سلول‌ها با کمک بی‌حس‌کننده‌ها در حالت هایپرپلاریزه قرار گیرند و سپس با تکرار جلسات درمانی، توانایی دپولاریزاسیون/ری‌پولاریزاسیون طبیعی خود را بازیابند.[ترجمه دستی اینجا اضافه خواهد شد]