استئوپاتی: رویکرد جامع سلامت به بدن
استئوپاتی یک رشته پزشکی دستی جامع است که بر رابطه بین ساختار و عملکردهای بدن تمرکز دارد.
اُستئوپاتی یک شاخهٔ پزشکی دستیِ جامع است که بر رابطه میان ساختار بدن و عملکردهای آن تمرکز می‌کند.
استئوپاتی چیست؟
استئوپاتی در قرن نوزدهم توسط دکتر اندرو تیلور استیل توسعه یافت و تأکید می‌کند که سیستم ماهیچه‌ای-استخوانی بر سلامت عمومی بدن تأثیر دارد. فلسفهٔ اصلی آن این است که بدن یک کل است و اجزای آن باید در هماهنگی کار کنند. استئوپات‌ها از دستان خود برای شناسایی و درمان مشکلات مکانیکی مفاصل، عضلات و ستون فقرات استفاده می‌کنند. با این کار، تلاش می‌کنند عملکرد سایر سیستم‌های بدن مانند سیستم عصبی، سیستم گردش خون و سیستم لنفاوی را به شکلی مثبت تحت تأثیر قرار دهند.
اصول بنیادین استئوپاتی
استئوپاتی بر چهار اصل اساسی بنا شده است:
بدن یک کل است
بدن، ذهن و روح با یکدیگر تعامل دارند. مشکلی در یک بخش بدن می‌تواند دیگر بخش‌ها را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
ساختار و عملکرد ارتباط متقابل دارند
بین ساختار بدن (آناتومی) و عملکرد آن (فیزیولوژی) ارتباط نزدیکی وجود دارد. اختلال در ساختار می‌تواند عملکرد را تحت تأثیر منفی قرار دهد و بالعکس.
بدن ظرفیت خودترمیمی دارد
بدن به‌طور ذاتی دارای مکانیزم‌هایی برای حفظ سلامت و درمان بیماری است. هدف استئوپاتی حذف موانعی است که جلوی این مکانیزم‌ها را می‌گیرند.
درمان منطقی مبتنی بر این اصول است
درمان استئوپاتیک بر درک و کاربرد سه اصل بالا استوار است.
استئوپاتی چه کاری می‌تواند انجام دهد؟
با اصلاح محدودیت‌های حرکتی، تنش بافتی و بی‌تعادلی‌های مکانیکی، استئوپاتی به کاهش درد، افزایش تحرک و بهبود عملکرد کلی بدن کمک می‌کند. درمان با بهینه‌سازی جریان خون و انتقال عصبی، فرایندهای طبیعی بهبودی بدن را تسریع می‌بخشد. هدف این نیست که صرفاً علائم را سرکوب کند، بلکه ریشهٔ مشکل را بیابد و درمان نماید.
در چه بیماری‌هایی قابل کاربرد است؟
استئوپاتی می‌تواند در بسیاری از موارد مرتبط با سیستم عضلانی-استخوانی به‌ویژه مؤثر باشد، مانند:
درد کمر، گردن و ستون فقرات
سیاتیک، فتق دیسک، مشکلات مفصلی (شانه، زانو، لگن)
اختلالات وضعیتی، آسیب‌های ورزشی
سردردها (به‌خصوص نوع تنشی و سرویکوژنیک)، میگرن
اختلال عملکرد مفصل فک (مفصل تمپوروماندیبولار)
فیبرومیالژیا
کاربرد حمایتی در مشکلات گوارشی و عملکرد تنفسی
روند درمان
درمان استئوپاتیک با تاریخچهٔ جامع بیمار و معاینهٔ فیزیکی آغاز می‌شود. استئوپات وضعیت، حرکات و بافت‌های بیمار را ارزیابی می‌کند. در درمان، تکنیک‌های دستی متنوعی به کار می‌روند، از جمله ماساژ بافت نرم، موبیلیزاسیون مفصلی (حرکت ملایم)، مانور مفصلی (حرکت سریع و کنترل‌شده)، تکنیک انرژی عضله و کرانیوساکرال تراپی، و غیره. درمان به‌طور معمول بدون درد است و هدف آن ایجاد آرامش برای بیمار است.